و شعر شدم...

جز خشت نبودم،

آیینه ام کردی

و به کهکشان* تماشایم بردی

جز دانه ای نبودم

در خواب خیس خاک ها

مرا رویاندی

و در بهت نگاه باغ

گلبارانم کردی

جز حرفی نبودم؛

در حنجره مانده

پروازم دادی

و...

شعر شدم.

* در نسخه ی قبلی «باغ» بود.

پ ن :

سپاس از دوستانی که منتشر کردند... (:

*******************

درود و ارادت همیشگی